27 Ekim 2009 Salı
25 Ekim 2009 Pazar
Hilal, 23.10.2008, O, Günéyin genc Élçibeyi, qurtuluş yolumuzun kéşikçisi idi.
Burdan bir atlı géçdiŞimşek tek şaxdı géçdi
Farsın qalasın yaxdı
Ulduz tek axdı géçdi
Şehidler ölmez, yolları dönmez!
O, Günéyin genc Élçibeyi, qurtuluş yolumuzun kéşikçisi idi.
Fars réjimi Qulamriza Amanlını öldürdü! Bu xeberi éşiderken, fars şovenizminin ne qeder cahil, qeddar olduğunu bilsem de, bunun doğru olmasını bir türlü inanmaq istemirem. Nifretden de üstün çaresizlikden söz boğazımda düyünlendiyi kimi, soluğ da göğüsümde duraklayıb éşiye artıq çıxmayacaq kimidir. Ancaq du çaresizliyin qarşısında gözümden bir damla olsa da béle yaş axmaq istemir, axmayacaq da, qoy fars celladları bunu yadırgasınlar.
Quduzlar alçaqcasına baxçamızın görkemli qerenfilini amansız talanlayıb, yaz gelmemişken bala qızıl lale fidanlarının bağrını qara qışda dağladırsalar da, yurdumun toprağı qurtuluş çağında qerenfillerle süslenib, lalelerle boyanacaqdır.
Burdan bir atlı köçdüEli bayraqlı köçdüÖzünü feda étdiBizi dağlatdı köçdü
Düşmen-fars bu döne niye Amanlını seçdi?Amanlı ulusal dévinimin (milli hereketin) yetişdirdiyi ender kadrlarımızın başında geleni, direniş simgesi idi. O, heç bir yad ideolojidan beslenmeyerek yalnız éle de yalnız Türk ulusal qurtuluşu bulaqlarından içmiş, şehid ustadımız M. T. Kirişçi (Zehtabi), Dr. Çehreqanlı-nın öyrencisi olmuşdur. O, Ulusal devinimizin kürelerinde pişib, yoğrulub, cılalanıb çeliye (fulada) dönmüşdür. Güney Türk gencliyi özünü Amanlı beyin kişiliyinde tapmış, onu özüne ülgü seçmişdir. O, özünün aslan duruşlu görünüşü, iti baxışı ile fars şovénizminin éle de onların quyruqları çaqqalların yuxusunu qaçırıb, genc olsa da özünün uzaq görenliyini siyasal yeteneyi, bilgisi ile birleşdirib, qazandığı ağır dénetimi ile ulusal qurtuluş yolumuzun birleşdiricisi, bayraqçısı, bir anlamda tarixçesinin güzgüsü olmuşdur. O, bu yolda olan bütün tele-tuzaqları söküb aşarken alnı açıq, göğüsü qabarıq, qurtuluşumuzun çéşitli iç-dış düşmenlerine sine gerib, meydan oxuyurdu.
O, Günéyin genc Élçibeyi, qurtuluş yolumuzun kéşikçisi idi.
Burdan bir atlı gétdi
Türkem haraylı gétdi
Araz-ına doymadı
Ürek-yaralı gétdi
Aman, Amanlı gétdi
Éy alçaq fars şovénizmi içdiyin bu qutsal qanları, senin burnundan getireceyik. Seni senin mindar qanında boğacayıq, gözle bizi, minler milyonlar Türk oğul-qızları yoldadır. Bu qurtuluş yoludur, bağımsızlıq yoludur, Türkün qurtuluşudur. Ölüm var, dönüm yox.
Qoca Terbiz, ulu Türk ulusu vuraşın qutlu olsun , verdiyin bu qutsal qanlar sene uğurlu olsun.
Ancaq, sen éy yirtici alçaq düşmen bilmelisen, senin qurduğun o yapay geçmişini başıva yıxdığımız kimi, yéne yéni Tumar (Tumrus) Analar eli ile, yéne qurmaqda olduğun Cemaranı, hankı donda olursan ol, başıva yıxacayıq . Bundan sonra dişe diş, göze göz, qaşa qaş, qana qan olacaqdır.
Ulu Türk, qoca Terbiz başın sağ olsun.
Yaşasın bağımsızlıq.
Gök Tanrı Türkü Qorusun.
Hilal
02.11.2008
Almanya, Köln şeheri
Qulamriza Amanlı Özlemi bir il oldu
Qulamriza Amanlı Özlemi bir il oldu
gétmeyin, senin gelmeyini gözleyen gözler indi de yoldadır
Yéni yétmelik çağlarımda, iran adalndırılan yérde şah yönetimi(réjimi) ile yéraltı savaşda ölen genclerin öykülerini(hékayelerini) oxuyanda, onların qorxmazcasına ölüme gétmelerini şekillerinde yansıyan baxışlarından çıxarmağa çalışıb, onlara birer qahraman gözü ile baxmaqla şah yönetimininolmadığından onlar kimi qahramanlıq édib de ölmenin artıq nedeni, ortamı qalmadığını, islam devletinin qurulduğundan da daha o haqsızlıqların, zorakılıqların olmayacağını, bu üzden de qahramanlığa artıq gerek qalmadığını öz kiçik dünyamda yorumlamaqla onlar kimi yaşaya bilmeyeceyime tekce derinden üzülmekle qalmayıb, o vaxtdan qalan bu qeder zindan-dusdağın ne édilmesinin qayqısını da tam içdenlikle çekirdim! Bir çox insanın évlerinde hamamları olmadığından onları deyişdirib "kamu hamamı"(umumu hamam) olaraq qullanmaq ağlıma batan en elvérişli çözüm yolu olduğunu düşündüyümü indi de yaqşı anımsayıram. Ancaq, çox géçmeden menim bu uşaqlıq quruntularım(xeyallarım) dağılaraq yérini acı gerçekliye buraxdı. Fars şah irqçılığına bir de fars islam faşistliyi eklenince dusdaqlar-zindanlar dar gelmeye başlayıb, bütün şeher, kendler zindanlara çévrildi. Kiçik yaşlı olmağıma baxmayaraq brinci kez Terbiz'de bilmiren 1980 yada 81-de, hele çiçeyi burnunda olan "dévrimin" azadlıq günlerinde küçede yuruyurken tutuqlanıb Gülüstan Bağındakı Komite adı vérilen dusdaqda iki gün boyunca bütün aşağılayıcılığa, köteklere dözüb, "yanlışlıqlar da olar" déyerek özüme héç aldırmadan dévrime olan inamımı itirmedim.
İller ötüb, men de böyüyünce her duvarın dusdaq duvarı, her qapının da dusdaq qapısı ola bileceyi doğruluq qazanırken artıq o romantik qahramanlıqlar da söz qonusu olmadığından tek canımı götürüb o tamudan (cehennemden) qaçmaqdan başqa yolu görmedim. Bu qaçış héç de qolay qaçış déyildi, o ilk başda özümden, suçsuz quruntularımdan qaçış idi, sonu çatmayan axtarış, özümü tapmağa yönelmiş bir qaçış idi. Qahramanlar özlemini daşayan bu men artıq él-obadan uzaq düşmüş, kökünden qopmuş yada qoparılmış, qahramanlıqlara da eli çatmayan, ancaq él sévgisi ile qavrılıb onunla alışıb yanmağı unudmamış yurd-yuva hesreti ile yaxılıb yanan bir qaçqın idi. İndi iyirmi néçe ilden sonra, ömrünün yarısından da çoxunu qaçqınlıqda géçiren bu men dönüb gériye baxanda o qaçışı "qurtuluş" saysa da nisgillerin başlanqıcı olduğunu da unudmur! Men yanlış étmişem, vaxtında bizlere yol görseden yoxdursa da derdi özüm anlamışdım buna göre de qaçmamalıydım, qalıb direnib, savaşıb qazanmalı idim. Qazanmaq, can da vérsen doğru yolu séçib ondan dönmemek démekdir. Men de bunu bacarardım!
Yéniyétmelik çağlarında övündüyüm o yéraltı qahramanlıqlar çoxdan saralıb-solublar, menim qahramanlarım artıq kitablarda yox, açıq méydanlarda "haray haray men Türkem" hayxırışları ile fars celladlarının yuxularını qaçıran, soyuq qaranlıq gécelerin bağrını qurdsov baxışları ile yaran, axdırılmış al qanları ile dan sökende yurdumun göylerinde qızıl parlaq ışınlar saçaraq ışıqlı geleceyimizi carlayanlardırlar. Menim qahramanlarım analarının qarnında Babek Qalasının alaboralarının qoxusun alanlar, dünyaya göz açandan beri adlarında olduğu kimi öyrendikleri sözleri de özge yox öz olanlardır, menim qahramanlarım anaları "Güneş"den aldıqları qızıl parlaq ışınlarla atalarının yolunu ışıqlandırıb, alnı açıq, başı uca onun gétdiyi yola qoşulacaq, kimsenin de onları dayandırmağa gücü, keleyi çatmayacaq Arazlar*, Denizler dirler. Düşmen oyaqdır, tele-tuzağın qurmaqdadır, dünen Eli Kemalini, Dr. Mehemed Teqi Kirişçini(Zéhtabini) elimizden alanda dédi be bizim sesimizi boğa bilecek, béle olmayınca quduzlar tez başa düşdüler, bizi boğmaq üçün gerek geleceyimizi -genclerimizi- yox édeler. Bu üzden de ilk qurbanın, ömrünün gencecik çağlarından él-ulus yolunda qoymuş, genclerimize direniş, dayanış simgesi olmuş Qulamriza Amanlını séçdi.
Bizlerin bir çoxu şirin yuxuya dalanda alçaq düşmen bizden daha ağıllı çıxdı, bilirdi kimi séçsin, Amanlı iller boyu dusdaqda qalıb, sürgünler yaşamışdırsa da özgürlük sévdalısı idi, önder idi, yol göstern idi, o Bozqurd idi, sözleri ise gerçek Tanrı élçisi kimi doğru-düzgün idi, birleşdiren, coşduran, inandıran, qorxmazlığı püsküren, düşmeni yandıran idi, bizlerin bir çoxu ne yazıq bunu anlamadı, ancaq alçaq fars faşizmi canına düşen velveleden bunu anlayıb onu yox étmeye qarar vérdi, biz ise indi de ne olduğunu géne de başa düşmemişikyada "sal-çıxlarımıza", salqamıza uymadığından başa düşüb, ancaq danmışıq! Yéter, artıq bu yuxudan oyanmalıyıq, Abbas Léysanli, Seid Metinpur kimi yüzlerce tanınmış-tanınmaış genclerimize -geleceyimize- arxa durmalıyıq, onların yolu Amanlı yolu, doğruluq, özgürlük yolu, yalvarış yox direniş yolu, bağımsızlıq, qurtuluş yolu, onların yolu senin menim bizlerin yoludur, silkelenib özümüze gelmeliyik pozuqçuluğa(texribata) son qoymalı, şehidlerimizin yoluna inanmalıyıq, onsuzda bu yol yolcuların çoxdan tapıb, qıraqda duran belli birilerinin daş atması ile bu yol yolundan azmayacaqdır.
And olsun qoca Terbizde axan qudsal qanlara
And olsun Qarabağın öksüz qaçqınlarına
And olsun Babekin al yanağına
And olsun Amanlının can véren anına
And olsun yurdumun dağına daşına
And olsun Savalanın vuqarına
And olsun Türkün ucalığına
Amanlıların qanı yérde qalmayacaqdır.
Yaşasın Amanlının Şanlı Qanlı Anısı!
Hilal23.10.2009
hilalay1@yahoo.de
gétmeyin, senin gelmeyini gözleyen gözler indi de yoldadır
Yéni yétmelik çağlarımda, iran adalndırılan yérde şah yönetimi(réjimi) ile yéraltı savaşda ölen genclerin öykülerini(hékayelerini) oxuyanda, onların qorxmazcasına ölüme gétmelerini şekillerinde yansıyan baxışlarından çıxarmağa çalışıb, onlara birer qahraman gözü ile baxmaqla şah yönetimininolmadığından onlar kimi qahramanlıq édib de ölmenin artıq nedeni, ortamı qalmadığını, islam devletinin qurulduğundan da daha o haqsızlıqların, zorakılıqların olmayacağını, bu üzden de qahramanlığa artıq gerek qalmadığını öz kiçik dünyamda yorumlamaqla onlar kimi yaşaya bilmeyeceyime tekce derinden üzülmekle qalmayıb, o vaxtdan qalan bu qeder zindan-dusdağın ne édilmesinin qayqısını da tam içdenlikle çekirdim! Bir çox insanın évlerinde hamamları olmadığından onları deyişdirib "kamu hamamı"(umumu hamam) olaraq qullanmaq ağlıma batan en elvérişli çözüm yolu olduğunu düşündüyümü indi de yaqşı anımsayıram. Ancaq, çox géçmeden menim bu uşaqlıq quruntularım(xeyallarım) dağılaraq yérini acı gerçekliye buraxdı. Fars şah irqçılığına bir de fars islam faşistliyi eklenince dusdaqlar-zindanlar dar gelmeye başlayıb, bütün şeher, kendler zindanlara çévrildi. Kiçik yaşlı olmağıma baxmayaraq brinci kez Terbiz'de bilmiren 1980 yada 81-de, hele çiçeyi burnunda olan "dévrimin" azadlıq günlerinde küçede yuruyurken tutuqlanıb Gülüstan Bağındakı Komite adı vérilen dusdaqda iki gün boyunca bütün aşağılayıcılığa, köteklere dözüb, "yanlışlıqlar da olar" déyerek özüme héç aldırmadan dévrime olan inamımı itirmedim.
İller ötüb, men de böyüyünce her duvarın dusdaq duvarı, her qapının da dusdaq qapısı ola bileceyi doğruluq qazanırken artıq o romantik qahramanlıqlar da söz qonusu olmadığından tek canımı götürüb o tamudan (cehennemden) qaçmaqdan başqa yolu görmedim. Bu qaçış héç de qolay qaçış déyildi, o ilk başda özümden, suçsuz quruntularımdan qaçış idi, sonu çatmayan axtarış, özümü tapmağa yönelmiş bir qaçış idi. Qahramanlar özlemini daşayan bu men artıq él-obadan uzaq düşmüş, kökünden qopmuş yada qoparılmış, qahramanlıqlara da eli çatmayan, ancaq él sévgisi ile qavrılıb onunla alışıb yanmağı unudmamış yurd-yuva hesreti ile yaxılıb yanan bir qaçqın idi. İndi iyirmi néçe ilden sonra, ömrünün yarısından da çoxunu qaçqınlıqda géçiren bu men dönüb gériye baxanda o qaçışı "qurtuluş" saysa da nisgillerin başlanqıcı olduğunu da unudmur! Men yanlış étmişem, vaxtında bizlere yol görseden yoxdursa da derdi özüm anlamışdım buna göre de qaçmamalıydım, qalıb direnib, savaşıb qazanmalı idim. Qazanmaq, can da vérsen doğru yolu séçib ondan dönmemek démekdir. Men de bunu bacarardım!
Yéniyétmelik çağlarında övündüyüm o yéraltı qahramanlıqlar çoxdan saralıb-solublar, menim qahramanlarım artıq kitablarda yox, açıq méydanlarda "haray haray men Türkem" hayxırışları ile fars celladlarının yuxularını qaçıran, soyuq qaranlıq gécelerin bağrını qurdsov baxışları ile yaran, axdırılmış al qanları ile dan sökende yurdumun göylerinde qızıl parlaq ışınlar saçaraq ışıqlı geleceyimizi carlayanlardırlar. Menim qahramanlarım analarının qarnında Babek Qalasının alaboralarının qoxusun alanlar, dünyaya göz açandan beri adlarında olduğu kimi öyrendikleri sözleri de özge yox öz olanlardır, menim qahramanlarım anaları "Güneş"den aldıqları qızıl parlaq ışınlarla atalarının yolunu ışıqlandırıb, alnı açıq, başı uca onun gétdiyi yola qoşulacaq, kimsenin de onları dayandırmağa gücü, keleyi çatmayacaq Arazlar*, Denizler dirler. Düşmen oyaqdır, tele-tuzağın qurmaqdadır, dünen Eli Kemalini, Dr. Mehemed Teqi Kirişçini(Zéhtabini) elimizden alanda dédi be bizim sesimizi boğa bilecek, béle olmayınca quduzlar tez başa düşdüler, bizi boğmaq üçün gerek geleceyimizi -genclerimizi- yox édeler. Bu üzden de ilk qurbanın, ömrünün gencecik çağlarından él-ulus yolunda qoymuş, genclerimize direniş, dayanış simgesi olmuş Qulamriza Amanlını séçdi.
Bizlerin bir çoxu şirin yuxuya dalanda alçaq düşmen bizden daha ağıllı çıxdı, bilirdi kimi séçsin, Amanlı iller boyu dusdaqda qalıb, sürgünler yaşamışdırsa da özgürlük sévdalısı idi, önder idi, yol göstern idi, o Bozqurd idi, sözleri ise gerçek Tanrı élçisi kimi doğru-düzgün idi, birleşdiren, coşduran, inandıran, qorxmazlığı püsküren, düşmeni yandıran idi, bizlerin bir çoxu ne yazıq bunu anlamadı, ancaq alçaq fars faşizmi canına düşen velveleden bunu anlayıb onu yox étmeye qarar vérdi, biz ise indi de ne olduğunu géne de başa düşmemişikyada "sal-çıxlarımıza", salqamıza uymadığından başa düşüb, ancaq danmışıq! Yéter, artıq bu yuxudan oyanmalıyıq, Abbas Léysanli, Seid Metinpur kimi yüzlerce tanınmış-tanınmaış genclerimize -geleceyimize- arxa durmalıyıq, onların yolu Amanlı yolu, doğruluq, özgürlük yolu, yalvarış yox direniş yolu, bağımsızlıq, qurtuluş yolu, onların yolu senin menim bizlerin yoludur, silkelenib özümüze gelmeliyik pozuqçuluğa(texribata) son qoymalı, şehidlerimizin yoluna inanmalıyıq, onsuzda bu yol yolcuların çoxdan tapıb, qıraqda duran belli birilerinin daş atması ile bu yol yolundan azmayacaqdır.
And olsun qoca Terbizde axan qudsal qanlara
And olsun Qarabağın öksüz qaçqınlarına
And olsun Babekin al yanağına
And olsun Amanlının can véren anına
And olsun yurdumun dağına daşına
And olsun Savalanın vuqarına
And olsun Türkün ucalığına
Amanlıların qanı yérde qalmayacaqdır.
Yaşasın Amanlının Şanlı Qanlı Anısı!
Hilal23.10.2009
hilalay1@yahoo.de
21 Ekim 2009 Çarşamba
20 Ekim 2009 Salı
Qulamrza Əmani 23 Ekim 2008 yılında Tebriz'de göstermelik bir trafik kazasıyla katledildi
İzmir Azerbaycan Kültür Merkezi başkanı Cemal Mehmethanoğlunun, 24 Ekim'de yazdığı yazı
Qulamrza Amani'yi 24.10.2008 tarihine kadar tanımıyordum. Qulamrza'yı ölümüyle tanıdım.
Yaklaşık 5 yıldır, Güney Azerbaycan'da devam etmekte olan bağımsız ve demokrasi mücadelesini, daha yakından takip ediyorum.
Babek Qalası yürüyüşleri ve 21-22 Mayıs olayları ile yükselen mücadelenin, Qulamrza'nın katliyle bir üst noktaya çıktığını görüyorum.
İlk defa, Güney Azerbaycan demokratik güçlerinin bir yumruk, bir yürek, olduğunu görüyorum.
Qulamrza'nın Güney Azerbaycanın demokrasi ve bağımsızlık mücadelesine yaşamı boyu verdiği katkı, ölümüyle daha yükseklere çıkmıştır.
Eminim ki, onu katledenler, şimdi yaptıklarına pişman oldular.
Dünyanın her yerinde yaşayan Azerbaycanlıların, Qulamrza'nın mücadele bayrağını, daha da yükseklere kaldırmasını diliyorum.
Qulamrza Əmaninin həyat yoldaşı Günəş xanımın beyanatı
GÜNAZ.TV mətbuat mərkəzinin əldə etdiyi məlumata görə, mərhum GÜNAZ.TV mətbuat mərkəzinin əldə etdiyi məlumata görə, mərhum Qulamrza Əmaninin həyat yoldaşı Günəş xanım, 3 gənc Əmani qardaşlarının şəhid düşdükləri günün il dönümü münasibəti ilə Milli Çağırışda bulunub. Əmani qardaşları millətimizin uğrunda apardıqları milli mübarizə səbəbi ilə şəhid olublar. sitəmiz Günəş xanımın MİLLİ ÇAĞIRIŞını diqqətinizə təqdim edir.
Bu mənəm - ışıqlığı qara, qəhərli buludların arxasında gizlənən yaşlı Günəş. Gözləri qəmli bir dəniz, dalğalanır, çağlayır. Düzün desəm, ağlayır. Könlün ayrılığın acısından kövrəlmiş, bağrım bu dözülməz olayda qurulmuş, çiyinlərin yalqızlıqda bu qədər yükü çəkməkdən yorulmuş. Atrıq günəşin doğması sevincimi artırıb, batması kədərləndirmir məni.
Daha Arazın çağlaması, dənizin coşması ruhumu oxşamır. Daha mavi könüllərin duruluğu, al yanaqlı gəlinlərin xoşbəxtliyi, yaşıl meşələrin dalğalanması heç nəyi xatırlatmır mənə. Nə bilim bəlkə də çalışıram xatırlatmağa... Bu yalnız darıxdığım, uzun yazdığım bir yazıdır. Bilirəm bu yazının hər kəlməsinin mənasını düşünən kimsələr oxuyub, həzyan yazmağımın səbəbini bilib məni bağışlayacaqlar. Onlar məni sadəcə ürək sözlərimi deməyə danlamayacaqlar. Arxada qoyub keçirtdiyimiz il onlara da ağır il idi.
Axı onlar öz yolaşları, fikirdaşları, qeyrətli, gənc və bacarıqlı bir millətçini əldən vermişdilər. O zamankı ortaq yaşamımızı nəzərə almıram, hər birinin yerinə ağlayiram, üzülürəm və sonra da özəl yaşamımızı yadıma salıram. Mühəndis Əmani mənimdə fikrimdə bir dirəniş simgəsi kimi çanlanır.
Bizim seçdiyimiz yol o qədər müqəddəs idi ki, ailəvi yaşamımız onun kölgəsi altında gizlənmişdi. Danışıqlarımız, dolanmaqlarımız, yoldaşlarımız və bir sözlə yaşayışımız fikrimizə bağlı və ondan təsir alan idi... Və indi o gedib, harda olmağını, bizi duyub görməsini, bir də onu görməyə imkan tapmanı çox düşünüb fikir söyləməyi bura da araşdırmıram. Amma "yar" kəlməsinin mənasını öz zənnimcə deyirəm.
İki insan evləndikdə yarı bölünüb və ikisi birlikdə məna tapırlar. Hərəsi o birisinə "yar" olurlar. Indi mənim yarım toprağa qovuşub, gedib və bu gücsüz yarı çalışır bir təhər onun boş yerin doldursun. Bu bir ildə gördüyünüz qusurları bağışlayıb və bu gözlənilməz olayın ağırlığından asılı görün.
Həyat yoldaşım mühəndis Əmani və qardaşlarının birlikdə dünyalarını dəyişməklərilə ayrılığın acısını tanıdım və bu gerçəyi bildim. Belə isə yoldaşların ürəkləri istədiyi kimi davrana bilmədim. Ancaq bu mənım əlimdə deyil və bundan da sonra olacağına əmin deyiləm.
Başınız hər zaman uca olsun. Tarixin yapraqları bu hadisə ilə bağlı yaratdığı həmasənin gözəlliyi ilə bəzənəcəkdir. Tarix nankor da olsa öz oğullarının adını düzgün çəkməsə, zalim da olsa, ancaq qalacaqıdır.
Indi də sizdən bir istəyim var, özünüz izləyib bildiyiniz kimi, Cuma günü-23 oktyabr 2009-cu il tarixində (88/8/1) məhəndis Əmani və qardaşlarının ilk il dönümlərinin yas törənidir.
O gün məscid və məzarıstanda olmğınız, güvəncimizi daha artırıb, birliyimiz və yolumuzun qutsallığın bildirəcək. Təbii olaraq orda davranışlar həm hərəkətimiz və həm mühəndis Əmaninin özünə aiddir. Bu üzdən rica edirəm, o gün məzarıstanda nəzm yaratmaq üçün təşkil olunmuş qurupla iş birliyi aparmaqla mərasimin artıq təmtəraqlı keçirilməsinə dəstək olasınız.
Bu yazı ağsaqqallar, ziyalılar, yoldaşlar, öyrəncilər və bir sözdə tam bu bir ildə bizimlə ürəyi bir olanlardan təşəkkür etmək bəhanəsilə yazılırdı. Amma bir çağırış kimi qurtuluş yazı olarkən mərasimini yeri və vaxtin elan etməyə izin istəyirəm. İlk öncədən öz minnətdarlığımı bildirib, tanrıdan elimizə baş ucalığı və şən günlər arzulayiram.
Günəş Təbrizli
3 gənc Əmani qardaşlarının şəhid düşdükləri günün il dönümü münasibəti ilə Milli Çağırışda bulunub. Əmani qardaşları millətimizin uğrunda apardıqları milli mübarizə səbəbi ilə şəhid olublar. sitəmiz Günəş xanımın MİLLİ ÇAĞIRIŞını diqqətinizə təqdim edir.
Bu mənəm - ışıqlığı qara, qəhərli buludların arxasında gizlənən yaşlı Günəş. Gözləri qəmli bir dəniz, dalğalanır, çağlayır. Düzün desəm, ağlayır. Könlün ayrılığın acısından kövrəlmiş, bağrım bu dözülməz olayda qurulmuş, çiyinlərin yalqızlıqda bu qədər yükü çəkməkdən yorulmuş. Atrıq günəşin doğması sevincimi artırıb, batması kədərləndirmir məni.
Daha Arazın çağlaması, dənizin coşması ruhumu oxşamır. Daha mavi könüllərin duruluğu, al yanaqlı gəlinlərin xoşbəxtliyi, yaşıl meşələrin dalğalanması heç nəyi xatırlatmır mənə. Nə bilim bəlkə də çalışıram xatırlatmağa... Bu yalnız darıxdığım, uzun yazdığım bir yazıdır. Bilirəm bu yazının hər kəlməsinin mənasını düşünən kimsələr oxuyub, həzyan yazmağımın səbəbini bilib məni bağışlayacaqlar. Onlar məni sadəcə ürək sözlərimi deməyə danlamayacaqlar. Arxada qoyub keçirtdiyimiz il onlara da ağır il idi.
Axı onlar öz yolaşları, fikirdaşları, qeyrətli, gənc və bacarıqlı bir millətçini əldən vermişdilər. O zamankı ortaq yaşamımızı nəzərə almıram, hər birinin yerinə ağlayiram, üzülürəm və sonra da özəl yaşamımızı yadıma salıram. Mühəndis Əmani mənimdə fikrimdə bir dirəniş simgəsi kimi çanlanır.
Bizim seçdiyimiz yol o qədər müqəddəs idi ki, ailəvi yaşamımız onun kölgəsi altında gizlənmişdi. Danışıqlarımız, dolanmaqlarımız, yoldaşlarımız və bir sözlə yaşayışımız fikrimizə bağlı və ondan təsir alan idi... Və indi o gedib, harda olmağını, bizi duyub görməsini, bir də onu görməyə imkan tapmanı çox düşünüb fikir söyləməyi bura da araşdırmıram. Amma "yar" kəlməsinin mənasını öz zənnimcə deyirəm.
İki insan evləndikdə yarı bölünüb və ikisi birlikdə məna tapırlar. Hərəsi o birisinə "yar" olurlar. Indi mənim yarım toprağa qovuşub, gedib və bu gücsüz yarı çalışır bir təhər onun boş yerin doldursun. Bu bir ildə gördüyünüz qusurları bağışlayıb və bu gözlənilməz olayın ağırlığından asılı görün.
Həyat yoldaşım mühəndis Əmani və qardaşlarının birlikdə dünyalarını dəyişməklərilə ayrılığın acısını tanıdım və bu gerçəyi bildim. Belə isə yoldaşların ürəkləri istədiyi kimi davrana bilmədim. Ancaq bu mənım əlimdə deyil və bundan da sonra olacağına əmin deyiləm.
Başınız hər zaman uca olsun. Tarixin yapraqları bu hadisə ilə bağlı yaratdığı həmasənin gözəlliyi ilə bəzənəcəkdir. Tarix nankor da olsa öz oğullarının adını düzgün çəkməsə, zalim da olsa, ancaq qalacaqıdır.
Indi də sizdən bir istəyim var, özünüz izləyib bildiyiniz kimi, Cuma günü-23 oktyabr 2009-cu il tarixində (88/8/1) məhəndis Əmani və qardaşlarının ilk il dönümlərinin yas törənidir.
O gün məscid və məzarıstanda olmğınız, güvəncimizi daha artırıb, birliyimiz və yolumuzun qutsallığın bildirəcək. Təbii olaraq orda davranışlar həm hərəkətimiz və həm mühəndis Əmaninin özünə aiddir. Bu üzdən rica edirəm, o gün məzarıstanda nəzm yaratmaq üçün təşkil olunmuş qurupla iş birliyi aparmaqla mərasimin artıq təmtəraqlı keçirilməsinə dəstək olasınız.
Bu yazı ağsaqqallar, ziyalılar, yoldaşlar, öyrəncilər və bir sözdə tam bu bir ildə bizimlə ürəyi bir olanlardan təşəkkür etmək bəhanəsilə yazılırdı. Amma bir çağırış kimi qurtuluş yazı olarkən mərasimini yeri və vaxtin elan etməyə izin istəyirəm. İlk öncədən öz minnətdarlığımı bildirib, tanrıdan elimizə baş ucalığı və şən günlər arzulayiram.
Günəş Təbrizli
Ölümünün 1. yılında şehid Qulamrza Əmaniyi saygıyla anıyoruz
23 Ekim 2008 tarihinde, İran İslam Cumhuriyetinin gizli güçleri tarafından, trafik kazası süsü verilen bir cinayetle, iki kardeşiyle birlikte şehid edilen Güney Azerbaycan Milli Mücadelesinin önderlerinden, Mühendis Qulamrza Əmani'yi şehid edilişinin 1. yılında saygıyla anıyoruz.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)