Qulamriza Amanlı Özlemi bir il oldu

Qulamriza Amanlı Özlemi bir il oldu

gétmeyin, senin gelmeyini gözleyen gözler indi de yoldadır

Yéni yétmelik çağlarımda, iran adalndırılan yérde şah yönetimi(réjimi) ile yéraltı savaşda ölen genclerin öykülerini(hékayelerini) oxuyanda, onların qorxmazcasına ölüme gétmelerini şekillerinde yansıyan baxışlarından çıxarmağa çalışıb, onlara birer qahraman gözü ile baxmaqla şah yönetimininolmadığından onlar kimi qahramanlıq édib de ölmenin artıq nedeni, ortamı qalmadığını, islam devletinin qurulduğundan da daha o haqsızlıqların, zorakılıqların olmayacağını, bu üzden de qahramanlığa artıq gerek qalmadığını öz kiçik dünyamda yorumlamaqla onlar kimi yaşaya bilmeyeceyime tekce derinden üzülmekle qalmayıb, o vaxtdan qalan bu qeder zindan-dusdağın ne édilmesinin qayqısını da tam içdenlikle çekirdim! Bir çox insanın évlerinde hamamları olmadığından onları deyişdirib "kamu hamamı"(umumu hamam) olaraq qullanmaq ağlıma batan en elvérişli çözüm yolu olduğunu düşündüyümü indi de yaqşı anımsayıram. Ancaq, çox géçmeden menim bu uşaqlıq quruntularım(xeyallarım) dağılaraq yérini acı gerçekliye buraxdı. Fars şah irqçılığına bir de fars islam faşistliyi eklenince dusdaqlar-zindanlar dar gelmeye başlayıb, bütün şeher, kendler zindanlara çévrildi. Kiçik yaşlı olmağıma baxmayaraq brinci kez Terbiz'de bilmiren 1980 yada 81-de, hele çiçeyi burnunda olan "dévrimin" azadlıq günlerinde küçede yuruyurken tutuqlanıb Gülüstan Bağındakı Komite adı vérilen dusdaqda iki gün boyunca bütün aşağılayıcılığa, köteklere dözüb, "yanlışlıqlar da olar" déyerek özüme héç aldırmadan dévrime olan inamımı itirmedim.
İller ötüb, men de böyüyünce her duvarın dusdaq duvarı, her qapının da dusdaq qapısı ola bileceyi doğruluq qazanırken artıq o romantik qahramanlıqlar da söz qonusu olmadığından tek canımı götürüb o tamudan (cehennemden) qaçmaqdan başqa yolu görmedim. Bu qaçış héç de qolay qaçış déyildi, o ilk başda özümden, suçsuz quruntularımdan qaçış idi, sonu çatmayan axtarış, özümü tapmağa yönelmiş bir qaçış idi. Qahramanlar özlemini daşayan bu men artıq él-obadan uzaq düşmüş, kökünden qopmuş yada qoparılmış, qahramanlıqlara da eli çatmayan, ancaq él sévgisi ile qavrılıb onunla alışıb yanmağı unudmamış yurd-yuva hesreti ile yaxılıb yanan bir qaçqın idi. İndi iyirmi néçe ilden sonra, ömrünün yarısından da çoxunu qaçqınlıqda géçiren bu men dönüb gériye baxanda o qaçışı "qurtuluş" saysa da nisgillerin başlanqıcı olduğunu da unudmur! Men yanlış étmişem, vaxtında bizlere yol görseden yoxdursa da derdi özüm anlamışdım buna göre de qaçmamalıydım, qalıb direnib, savaşıb qazanmalı idim. Qazanmaq, can da vérsen doğru yolu séçib ondan dönmemek démekdir. Men de bunu bacarardım!
Yéniyétmelik çağlarında övündüyüm o yéraltı qahramanlıqlar çoxdan saralıb-solublar, menim qahramanlarım artıq kitablarda yox, açıq méydanlarda "haray haray men Türkem" hayxırışları ile fars celladlarının yuxularını qaçıran, soyuq qaranlıq gécelerin bağrını qurdsov baxışları ile yaran, axdırılmış al qanları ile dan sökende yurdumun göylerinde qızıl parlaq ışınlar saçaraq ışıqlı geleceyimizi carlayanlardırlar. Menim qahramanlarım analarının qarnında Babek Qalasının alaboralarının qoxusun alanlar, dünyaya göz açandan beri adlarında olduğu kimi öyrendikleri sözleri de özge yox öz olanlardır, menim qahramanlarım anaları "Güneş"den aldıqları qızıl parlaq ışınlarla atalarının yolunu ışıqlandırıb, alnı açıq, başı uca onun gétdiyi yola qoşulacaq, kimsenin de onları dayandırmağa gücü, keleyi çatmayacaq Arazlar*, Denizler dirler. Düşmen oyaqdır, tele-tuzağın qurmaqdadır, dünen Eli Kemalini, Dr. Mehemed Teqi Kirişçini(Zéhtabini) elimizden alanda dédi be bizim sesimizi boğa bilecek, béle olmayınca quduzlar tez başa düşdüler, bizi boğmaq üçün gerek geleceyimizi -genclerimizi- yox édeler. Bu üzden de ilk qurbanın, ömrünün gencecik çağlarından él-ulus yolunda qoymuş, genclerimize direniş, dayanış simgesi olmuş Qulamriza Amanlını séçdi.
Bizlerin bir çoxu şirin yuxuya dalanda alçaq düşmen bizden daha ağıllı çıxdı, bilirdi kimi séçsin, Amanlı iller boyu dusdaqda qalıb, sürgünler yaşamışdırsa da özgürlük sévdalısı idi, önder idi, yol göstern idi, o Bozqurd idi, sözleri ise gerçek Tanrı élçisi kimi doğru-düzgün idi, birleşdiren, coşduran, inandıran, qorxmazlığı püsküren, düşmeni yandıran idi, bizlerin bir çoxu ne yazıq bunu anlamadı, ancaq alçaq fars faşizmi canına düşen velveleden bunu anlayıb onu yox étmeye qarar vérdi, biz ise indi de ne olduğunu géne de başa düşmemişikyada "sal-çıxlarımıza", salqamıza uymadığından başa düşüb, ancaq danmışıq! Yéter, artıq bu yuxudan oyanmalıyıq, Abbas Léysanli, Seid Metinpur kimi yüzlerce tanınmış-tanınmaış genclerimize -geleceyimize- arxa durmalıyıq, onların yolu Amanlı yolu, doğruluq, özgürlük yolu, yalvarış yox direniş yolu, bağımsızlıq, qurtuluş yolu, onların yolu senin menim bizlerin yoludur, silkelenib özümüze gelmeliyik pozuqçuluğa(texribata) son qoymalı, şehidlerimizin yoluna inanmalıyıq, onsuzda bu yol yolcuların çoxdan tapıb, qıraqda duran belli birilerinin daş atması ile bu yol yolundan azmayacaqdır.
And olsun qoca Terbizde axan qudsal qanlara
And olsun Qarabağın öksüz qaçqınlarına
And olsun Babekin al yanağına
And olsun Amanlının can véren anına
And olsun yurdumun dağına daşına
And olsun Savalanın vuqarına
And olsun Türkün ucalığına
Amanlıların qanı yérde qalmayacaqdır.
Yaşasın Amanlının Şanlı Qanlı Anısı!
Hilal23.10.2009
hilalay1@yahoo.de